- Stymulacja rozwoju w zakresie percepcji wzrokowej, słuchowej, motoryki, myślenia i pamięci.
- Rozwijanie analizy i syntezy wzrokowej.
- Wprowadzenie nawyków czytelniczych poprzez codzienną zabawę.
Podstawowym założeniem metodologicznym jest nauka czytania sylabami. Dzieci uczą się odczytywać sylaby, a nie pojedyncze spółgłoski, bo nikt nie słyszy spółgłosek w izolacji, czyli oddzielnie wymawianych (przykładowo wymawiając spółgłoskę “t”, posługujemy się sylabą “ty” lub “te”). Poznawanie spółgłosek w sylabach jest naturalnym procesem, gdyż wyrazy zbudowane są z sylab. Umiejętność wydzielania głosek w wyrazach kształtuje się w dalszej kolejności, podczas nauki czytania i pisania. Etapy nauki czytania sylabami Nauka czytania sylabami naśladuje etapy rozwoju mowy dziecka(od samogłosek, sylab, przez wyrażenia dźwiękonaśladowcze do wyrazów i zdań). W nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną etapy są dokładnie określone: Etap I- od samogłosek prymarnych do sylaby otwartej Etap II– od sylaby otwartej do pierwszych wyrazów Etap III– czytanie sylab zamkniętych Etap IV– czytanie nowych sylab otwartych i zamkniętych Etap V– samodzielne czytanie tekstów Ćwiczenia na każdym z pięciu etapów nauki czytania realizowane są według reguły: powtarzanie – rozumienie – nazywanie. Metoda symultaniczno-sekwencyjna Nazwa – metoda symultaniczno-sekwencyjna, wskazuje na źródło metody – badania przetwarzania języka w strukturach lewej i prawej półkuli mózgu. Prawa i lewa półkula mózgu przetwarzają wszystkie informacje według dwóch odmiennych programów. Lewa półkula mózgu przetwarza wszelkie informacje w sposób sekwencyjny– krok po kroku, analizując różnice i relacje między bodźcami. Prawa przetwarza symultanicznie (całościowo, globalnie), szukając podobieństw. Oznacza to, że lewej półkuli łatwo jest spostrzec różnicę między literą „s” i „ś” , a dla prawej półkuli to taki sam element rzeczywistości. Z tego względu niezwykle ważna jest stymulacja lewej półkuli mózgu, której praca zagrożona przez współczesną kulturę obrazu. Łatwiejsze dla dzieci jest przetwarzanie całościowe i od takich właśnie zadań rozpoczynamy, by dzieci przeżywały sukces i radość z samodzielnego wykonania zadania. Dzięki takiej strategii uczymy przyszłych uczniów kreatywności, podejmowania wyzwań edukacyjnych i budujemy pozytywną samoocenę, czyli wiarę we własne możliwości umysłowe.